Column: toast op de toekomst

 Sommigen komen met oplossingen die even creatief als onuitvoerbaar zijn, anderen focussen zich op het werk en zien wel waar het schip strandt. Een enkeling houdt het luchtig en blijft lachen, wat er ook gebeurt.

De bouwvakvakantie luidde ik in met zes collega-­zzp’ers. We keken diep in het glaasje, maar dat gaf niet omdat we, zoals langgeleden van een kinderfeest, werden thuisgebracht. Tijdens de borrel ging het aanvankelijk over werk, iets later over vrouwen en ten slotte over echt opwindende zaken zoals gereedschappen en waar je die het beste kan kopen. BJC Tools in Erp scoorde hoog, wat ergens logisch is omdat mijn drinkebroers in aanliggende dorpen wonen. Op de website prijst de zaak zijn showroom aan als levende catalogus. Kortom, daar ronddwalen is hetzelfde als verlekkerd bladeren. Op mijn eerste vakantiedag besluit ik erheen te gaan om a. van het werk af te kicken en b. te kijken wat ik zou willen kopen.

Op de parkeerplaats tref ik een man voor wie ik wel eens gewerkt heb. Met een bak aan zzp’ers bouwt hij huizen, uurtje-factuurtje. Hij voert de regie. Sommige kerels werken wekelijks veertig uren aan zijn projecten. De meeste factureren aan hem. Het besluit tot handhaving op schijnzelfstandigheid van de nu demissionaire regering gaf hem in januari enige kopzorgen met het oog op zijn werkvoorraad; tot december 2026 zit hij vol. Om de kopzorgen te verdrijven, bedacht hij een onzinnig, doch vrolijkmakend plan.

“Ik ga hier hoodies en T-shirts voor de mannen kopen, merkspul, goede kwaliteit, dat hebben ze verdiend. Daarop laat ik vervolgens mijn bedrijfslogo drukken”, vertelt hij met een dikke smile.

“En jij denkt dat je daarmee iets oplost?” reageer ik verrast.

“Nee”, zegt hij, “maar mochten ze komen controleren, dan ziet het er op het eerste gezicht in ieder geval goed uit.”

Om niet van het lachen om te vallen, houd ik me staande tegen de deur van de entree. Tegelijkertijd denk ik dat het wel goed komt, zeker nu er weer een schijn­regering in aantocht is.

“Zullen we een pintje gaan drinken?” vraagt hij met een nog dikkere smile. “Het is tenslotte vakantie.” Die laat ik niet schieten: “Yes! Voor een toast op onze toekomst!”

Edwin Timmers