Al jaren zit de orderportefeuille vol en vakmensen moeten eraan trekken om alles (op tijd) te klaren. Het
blijft buffelen en dat mag wel wat minder. Want langdurige zware inspanning en gezond ouder worden gaan nou eenmaal niet samen. Hoogste tijd om bij te sturen.
Maar toen kwam het jaar 2020. Het jaar waarin we ‘niet minder, maar anders’ gingen werken, veranderde ons tempo weer rap tot 6-7 dagen in de week werken.
Consumenten moesten thuis gaan werken. Dat bleek best lastig te combineren met het lesgeven aan de kinderen. Met het hele gezin lerend en werkend aan de keukentafel.
Dus die trapkast, rommelkamer of garage moest worden omgetoverd tot een volwaardige werkplek. Allerlei andere klusjes die toch al eens (‘hoognodig’ volgens de baas in huis) moesten worden gedaan werden nu aangepakt.
We herkennen allemaal de rijen nog van ‘klu-s-umenten’ bij de plaatselijke bouwmaterialenhandel. Vol enthousiasme aan de slag, maar niet altijd met succes.
Gevolg: groeiende omzetcijfers bij de bouwmaterialenhandel (mooi!) en de mislukte thuisklussen kwamen boven op de toch al volle agenda’s van vakmensen (iets minder).
Omdat de huizenprijzen blijven stijgen verzilveren mensen de overwaarde voor een verbouwing. Daarnaast is er voorlopig ook nog wel krapte op de woningmarkt, waardoor mensen minder makkelijk verhuizen en kiezen om te gaan verbouwen.
Trends die hoogstwaarschijnlijk ook nog wel na 2020 blijven aanhouden. Maar hoe gaan we er nu SAMEN voor zorgen dat ook ‘onze’ vakmensen gezond oud worden? Een cursus timemanagement? Stimuleren van het prachtige ambachtsvak op ROC’s? Is er hier ook een rol weggelegd voor de bouwmaterialenhandel?
Wie het weet mag het zeggen!
Dennis Kosten
Verenigingsmanager VLOK