Aan de rand van het centrum van het Brabantse Berlicum is de Agri Bouwmarkt van Ad Geerts gevestigd. In de ietwat gedateerde, maar erg nette winkel vind je een breed assortiment op het gebied van dhz, tuin en dier. “Wat ik belangrijk vind? Bestendigheid in relatie, van kapitaal belang.”

Zeer gewaardeerde lotgenoten vakbroeders, Ongeveer veertien jaar was ik periodiek verhaaltjesschrijver op deze pagina; soms vier keer in een jaargang en soms vijf of zes keer. De laatste productie heeft u thans onder ogen.

Na bijna 15 jaar schreef doehetzelf-winkelier Ad Geerts onlangs zijn laatste column voor Vakblad MIX.

Geen spoed? Bel dan de politie. Het vertrouwen van ondergetekende in de blauwe pettenorganisatie heeft een knauw gekregen als gevolg van een recente situatie.

Een samenvatting uit een recent sollicitatiegesprek: “Ad, bijna dertig jaar lang was ik zelfstandig stukadoor. Samen met een vakbroeder regelde ik vaak het werk voor acht collega-stukadoors. Mijn lichaam trekt het niet meer om vijf dagen in de week wanden en plafonds te smeren. Drie dagen per week in de winkel lijkt me een perfecte invulling van de leegte die gaat ontstaan. De inkomensachteruitgang wordt bijgepast door mijn verzekering.”

Tegenspoed is voor velen een belangrijk steekwoord geweest in de voorbije coronajaren. Echter niet voor ons type dorpswinkel die niet was gehouden aan lockdowns en click & collect. Bij ons was het voorspoed. Met een randje, dat dan weer wel. Het randje betreft vooral het leed van anderen en als bijkomend luxeprobleem: te weinig plek op ons parkeerterrein en te weinig beschikbaarheid van pasta’s voor de verfmengmachine.

Deze tekst gaat niet over de echtgenoot van koningin Maxima maar over het onderwerp Wettelijke Aansprakelijkheid. Als dorpswinkelier heb ik meermaals het verdeeld genoegen mogen smaken van een claim aan mijn broek. Hilarisch was de situatie waarbij een bezoeker op ons parkeer­terrein achteruit tegen een demo blokhut was gereden met plaatschade tot gevolg. De chauffeur wilde de schade verhalen onder de noemer van in gebreke zijn omdat op het parkeerterrein geen bordje staat ‘parkeren op eigen risico’

Het gebruik als spuugbakje is de valkuil van dit podium. Door de jaren heen heb ik deze rubriek meermaals ingezet als middel om mijn winkeliersfrustratie te uiten. Niet zelden tegen maatregelen van overheden en lokale overheden. Natuurlijk is het niet mijn intentie om mezelf bij elke MIX-uitgave te presenteren als een zwartgallige mopperaar maar eerder deze week werd ik opnieuw geraakt door een publicatie van de lokale overheid. Nota bene de burgemeester zelve had meer dan een halve pagina van het Brabants Dagblad aangewend voor een populistisch nepnieuwsbericht:

In onze winkel (Midden-Brabant) is enige tijd geleden een berichtje ontvangen van een communicatiebureau uit het midden van het land. Het bureau was ingehuurd door de gemeente Sint-Michielsgestel om in navolging van veel andere gemeenten een regentonactie onder de aandacht van de consument te brengen. Met niet al te veel inspanningen resulteerde dit in vijf deelnemende winkels in vijf kernen.

In de middelgrote dorpswinkel (900 m2) in een middelgroot dorp van ruim 10.000 inwoners hebben we een reputatie, een imago, een geschiedenis, een verwachtingspatroon en een verhaal. Zeg maar een ziel. De cultuur ademt nog steeds de sfeer van ons kent ons, en het sociale aspect, ook wel gunfactor genoemd, is voelbaar aanwezig. Met lekker ouwerwets 57 openingsuren per week en met een dagbezetting van zes personen in de mix werken we elke dag heerlijk aan ons bescheiden rendement en zijn we niet jaloers op de grootschaligheid.