Column: zin om te schroeven

Ik heb zo’n zin om te schroeven. Maar voordat het zover is, moet er nog veel gebeuren. Ik maak een houten tuinhekje naar eigen ontwerp. Het hout heb ik, dus nu nog zagen, schuren en twee keer beitsen. Daarna de montage. Ik kijk ernaar uit. Ik ben dol op schroeven, dat wil zeggen: als ik de juiste schroef heb.
“Je praat over schroeven als over seks,” grapt mijn buurman. “Al dat voorwerk voor die paar minuten plezier.” Hij knipoogt naar mijn vriendin, die lacht als een boer met kiespijn. Ik prijs hem, want hij lijkt na veertig jaar huwelijk nog altijd te geloven in het belang van degelijk voorwerk. Bovendien heeft hij verstand van schroeven: “Je moet Woodies hebben, 3,5 x 40, torx met snijpunt.”

Schroeven heb je overal, dus ik ga naar Gamma aan de noordzijde van Rosmalen, vlakbij de wijk De Groote Wielen. Even was er sprake van dat hier vlakbij een enorme Hornbach of Bauhaus zou komen. Maar de gemeente Den Bosch stak daar in 2023 een stokje voor na protest van reeds gevestigde bouwmarkten in de buurt. Een bedrijf kan zich dus niet zomaar ergens vestigen. Dat verbaasde me. Maar het protest is verstomd; Gamma straalt rust uit, in tegenstelling tot de sportschool erboven, waar flink gezwoegd wordt. Ik denk trouwens dat klussen gezonder is dan jezelf tarten in de sportschool. Wel ziet de sportieveling er doorgaans stukken beter uit.

Ook Gamma heeft een schroevenschap dat niet in één oogopslag is te bevatten. Toch ervaar ik niet de keuze­stress, die ik onlangs wel ervoer toen ik bij Mediamarkt een powerbank moest gaan kopen. Schroeven hebben mijn interesse, simpelweg omdat ik het een wonderschone uitvinding vind, met de geniale eenvoud die de powerbank mist. Geen Woodies bij Gamma, wel RotaDrill. Na wat speurwerk heb ik de schroeven die buurman adviseerde en meer, want met een gesmeerde rode punt én een fresende platkop. Werkelijk alles om de schroef zo ‘smooth’ mogelijk in het hout te drijven.

Thuis zet ik me aan het voorwerk. Ik zaag, schuur en beits me de middag door, totdat het begint te jeuken. Uit de bak brandhout vis ik een geschaafd blokje vuren. Een schroef, tussen duim en wijsvinger van mijn linkerhand geklemd, plaats ik op het blok. Met mijn rechterhand breng ik de accuboormachine met torx-bit in stelling. Dan druk ik de startknop in. Als een mes in boter zakt de schroef in het hout. Wat een genot.

Edwin Timmers
Blij met een schroefje