Column: Bouwmarktvogels

Een vrouw meende oude laklagen van een commode te kunnen afbranden met haar haarföhn. “Weet ik veel”, zei ze. Haar buurman had haar voor een heteluchtpistool naar de Gamma gestuurd. “Deze moet u niet voor uw haren gebruiken”, waarschuwde de gevatte winkelmedewerker.

Een hoogbejaarde man had in zijn hand een gloeilamp in een fitting waaraan een stuk stroomkabel hing. De lamp deed het niet meer. Op internet had hij gelezen dat een bruine draad voor de toevoer van stroom is en een blauwe draad voor afvoer ervan. De kabel aan zijn stokoude lamp had twee donkerbruine draden. “Zo kan de stroom niet rond”, beweerde de man. De winkelmedewerker van Praxis wierp tegen dat dat niet uitmaakte, bekeek het peertje en constateerde dat het stuk was. De man was echter niet te vermurwen. Boos verliet hij de winkel.

Een jonge kerel had uren op een bijzettafeltje geschuurd en het ding daarna in de lak gezet, tenminste, hij dacht dat het lak was. Helaas was de lak erg gevoelig voor beschadigingen. De winkelmedewerker van Karwei keurde het lakwerk met een kennersoog en zei: “Dit is geen lak maar latex, waarschijnlijk muurverf.” Er verscheen een verlichte blik op het gezicht van de jonge vent. “Oooh!” zei hij. “Ik dacht dat als verf op een muur kan, dat ‘ie dan ook wel op een tafeltje kan.”

Een enorme tractor reed de parkeerplaats van Karwei op. Een exemplarische boer stapte uit het gevaarte: blauwe overall, een zwarte baseball cap waarop de slogan Trots op de boer prijkte en schoenklompen van Strövels aan zijn voeten. Hij banjerde gehaast de winkel in, rechtstreeks naar de kassa waar hij twee repen Twix uit het snackschap griste. “Hongerklop”, zei hij tegen de kassière. Hij rekende af met cash en verliet de winkel.

Bij Praxis droegen twee trotse, pittig kort gekapte vrouwen samen een vier meter lange panlat op hun schouders en liepen zo de winkel door. Als de voorste stopte om een koopje te bekijken, bleef de achterste rustig wachten. Ook bij de kassa bleef de lat op de schouders.

Bij Hornbach viel een klusser over een pallet stucpasta van Knauf, omdat hij zijn blik had gefixeerd op de bijzonder welgevormde billen van een passerende vrouwelijke klant. Hoe ik dat weet? We keken allebei naar hetzelfde.

Edwin Timmers