Hecker & Hecker: “De winkel geeft mij rust”

“Wil je over een paar jaar onze winkel binnenkomen, dan kan dat alleen met een Museumkaart”, grapt Joost Hecker (45) over zijn winkel aan de toepasselijke Rembrandtweg in Amstelveen. Toegegeven: als je de winkel van buiten ziet en betreedt, dan lijkt het of de tijd heeft stilgestaan. Maar juist die hang naar vroeger trekt veel winkelbezoekers, waar bij binnenkomst de lange hoekige balie de duidelijke afscheiding aangeeft tussen zelfbediening en bediening. “Wij gaan altijd op de klant af en vragen wat ze willen hebben. Dat opvangen van klanten geeft minder chaos. En dat persoonlijke, dat wordt gewaardeerd. Dat zie je ook terug in onze reviews.”

Liever nog meer vrouwen

De winkel van Hecker en Hecker is gevestigd op de begane grond van een flat, met Jumbo en Zeeman als waardevolle buren. Joost Hecker geeft aan dat het klantenbestand van de dhz- en ijzerwarenwinkel voor ongeveer 95% uit particulieren bestaat. “Ik zie mijn winkel als een buurtsuper, waarbij we ons vooral richten op huishoudelijke producten. Ik wil namelijk meer vrouwen in de winkel, die geven vaker geld uit. En daarbij kunnen we ze voorzien van advies.” In zijn winkel wil hij vooral ’dingen die je thuis nodig hebt’ verkopen, zoals lijm of een lamp. “Dus ergens vind ik het wel ‘fijn’ dat de Blokker verdwenen is. En het fijne van vrouwen is dat je meer waardering krijgt en dat ze vaker terugkomen. Dat geeft voldoening.”

Service geven en klantvriendelijk zijn

De winkel van Hecker en Hecker ligt halverwege het Stadshart Amstelveen en de Amsterdamse wijk Buitenveldert, met het WTC in de buurt en veel woningen rond de winkel. “Onze winkel heeft een grote groep oudere klanten” vervolgt Joost, die de winkel in 2015 overnam. “Daardoor voelt het als een vergrijsde buurt. We krijgen weinig jeugd in onze winkel, maar wel 35-plussers die vaak gesetteld zijn. En de doelgroep expats doet het ook goed, zij blij met onze adviezen. Dat was vroeger anders, maar nu die groep veel diverser is geworden, gaat de verkoop veel makkelijker.” Naast het nostalgische karakter van de winkel somt Joost Hecker nog een aantal pluspunten op: “We proberen ons assortiment op orde te houden, geven service en zijn klantvriendelijk. Daarvoor komen mensen naar onze winkel. Aan reclame doen we vrijwel niets, we doen bijvoorbeeld niets aan social media. Maar soms twijfel ik weleens om meer zichtbaar te zijn.”

Eerst geen ambitie

“Als kleine jongen kwam ik vaak in de winkel. Dat was interessant, ik heb er veel geknutseld en gebouwd. Maar ik heb me eerlijk gezegd ook vaak stierlijk verveeld. Het was mijn vader die mij al snel meegaf dat het niet goed voor mij zou zijn om de winkel over te nemen. Dat was in de jaren tachtig. Mijn ouders werkten namelijk veel, bijvoorbeeld op de zaterdagen en in de vakanties. Ik ambieerde de overname van de winkel toen ook niet.” Joost Hecker koos voor een andere weg. “Ik heb altijd interesse in techniek gehad. Ik vond dingen maken leuk om te doen, daar had ik lol in. Een mts-­opleiding bleek niets voor mij, maar de instrument­makersopleiding in Leiden was liefde op het eerste gezicht.” Hij maakte instrumenten met metaal als specialisme, maar voelde zich opgesloten in de werkplaatsen. Daarna volgde Joost de Fotoacademie en werkte hij in een fotowinkel, waar hij het verkoopvak leerde. “Ik werd blij van mooie beelden, maar het werk gaf veel onrust. Ik moest veel regelen en had geen vast inkomen. Daar werd ik niet gelukkig van.”

Toch terug naar de winkel

Toen Ton en Guus met hun winkel wilden stoppen, stond Joost voor een keuze. “Het idee dat de winkel zou verdwijnen, voelde vreemd. Het winkelpand was geen eigendom, dus verkopen was geen optie. En ik wilde zoveel mogelijk veiligheid en rust. De winkel bood dat.” Hij nam de zaak over, maar veranderingen doorvoeren was lastig. “Ik ben niet sterk in dingen veranderen, maar het moest wel. Het was een zwaar proces om bijvoorbeeld het hout uit de winkel te halen, de toonbank minder ‘open’ te zetten en een nieuw kassasysteem in te voeren.” Bij de laatste lag Joost zijn focus vooral ophet zo effectief mogelijk doen van zijn inkoop. In eerste instantie stapte hij van het papier van zijn vader over naar Excel. “Achteraf had ik veel eerder een kassa moeten kopen. Ik heb een hoop onzinnig werk uitgevoerd en daarbij een paar leermomenten gehad.”

Mazzel van de wijk

Recent sloot Hecker en Hecker zich aan bij inkoop­organisatie Nicovij, nadat iemand van de organisatie binnenstapte. “Het kost geld, maar geeft ook voordelen”, zegt Joost daarover. “We zien beter waar we moeten inkopen en krijgen betere condities. Hij zegt dat ze nooit goed wisten wat de dhz-markt inhield. “We waren te stug en we waren ook niet bezig met anderen. Voorheen hadden we THR als bron, in die tijd liepen we wekelijks met ons karretje en een laptop door de winkel. Tot Vendit dit overnam.” Lachend: “Vaak klopte het onderbuikgevoel vanuit mijn Excel-bestanden.”

Beter beeld nu

“Nu we lid bij Nicovij zijn, heb ik een beter beeld van de inkoop, zowel van de plekken als van de prijzen. Dat was vroeger veel werk, zoeken naar leveranciers deed ik met Excel. Toch kon ik bepaalde merken niet kopen, zoals Altrex. En met een zelfstandige winkel heb je toch mindere condities”, zegt Joost. Daarbij kijkt hij ook naar de markt. “Omdat we net veel inflatie hebben gehad, ga ik de prijzen nu niet verhogen. Op veel zaken houden we de adviesprijs aan. Voor prijsvergelijkingen maak ik weleens gebruik van Google. In het verleden waren we altijd vrij laat met prijsverhogingen, dat gebeurt nu minder. Maar tijdens de coronaperiode vonden klanten het ook niet erg om meer te betalen. Dat is een golfbeweging. Mijn ouders hebben de opkomst van grote bouwmarkten meegemaakt, ze hebben zich er niet gek door laten maken.”

“Ik wilde zoveel mogelijk veiligheid en rust. De winkel bood dat.”

Als hij uitzoomt op het verzorgingsgebied en de concurrentie dan zegt hij ‘de mazzel’ van hun wijk te hebben. “Er is geen ruimte voor grootschaligen en in de afgelopen jaren zijn we van zeven naar twee ijzerwinkels in Amstelveen gegaan”, ziet hij. Toch denkt hij na over veranderingen. Inmiddels is de winkel al twee jaar geleden gestopt met de houtafdeling, die daarmee leeg staat. “Als je het doet, moet je het goed doen. Een buitendienst voor sloten zou ik wel willen hebben – ook vanuit mijn interesse – maar dat gaat niet gebeuren. Nu ben ik aan het nadenken hoe we meer assortiment kunnen laten zien, zodat de impulsaankopen omhoog gaan. In reviews staat nog weleens: bij Hecker en Hecker hebben ze alles. Maar dan denk ik: nee, klanten weten niet wat we allemaal hebben. Ze zien lang niet alles. Extra tuinassortiment zou bijvoorbeeld een goede combinatie met huishoud zijn.”

Balans tussen werk en privé

“Mijn vader zei altijd: je moet plezier hebben in je werk,” vertelt Joost. “Voor mij betekent dat zorgeloos zijn en vrije tijd hebben. We zijn de dinsdagen dicht, net zoals met kerst en we nemen twee weken zomervakantie. Als dat niet meer kan, wordt het tijd om te sluiten. De winkel komt op de tweede plaats.” Daarbij geeft hij aan dat het afgelopen jaar minder plezierig was. “De huren gingen omhoog, net zoals de personeelskosten. En we hadden vorig jaar te maken met ziekte. Dat had invloed, want we zijn met twee fulltimers, waarbij mijn vader en oom nog back-upwerkzaamheden doen.”

Nu, tien jaar na de overname, zegt Joost dat dit een goede stap is geweest. “Ik heb er geen spijt van, hoewel het niet nemen van beslissingen de boel wel vertraagd heeft”, zo zegt hij eerlijk. “Het werk dat ik in die tien jaar heb gedaan, had ik in de helft van de tijd kunnen doen. Maar al dat werk dat ik op de achtergrond heb gedaan, geeft mij nu meer rust. Daarmee heb ik meer focus op de winkel en daarmee op de klanten.”  
“We willen altijd een oplossing bieden”, zegt Joost Hecker. “Soms weten klanten meer dan wij – en dat is prima. We zeggen liever eerlijk dat we iets niet weten, dan onzin te verkopen.”

Familiebedrijf

In 1964 gaat Ton Hecker als 18-jarige bij de doe-het-zelfwinkel op de Rembrandtweg werken. Het jaar daarop neemt hij samen met vader Hans en moeder Mart de zaak over, later sluit zijn broer Guus zich aan. De winkel groeit, wordt meerdere keren verbouwd en het assortiment breidt uit. In de jaren negentig nemen Ton en Guus de winkel volledig over, met hun zoons als tijdelijke hulp. In 2015 neemt Joost, de zoon van Ton, de winkel over.